رابطه بین احساس تنهایی و نوموفوبیا به‌واسطه‌گری بهزیستی معنوی درمیان دانشجویان دختر دانشگاه الزهرا (س)

پژوهش حاضر با هدف تعیین رابطه بین احساس تنهایی و نوموفوبیا به‌واسطه‌گری بهزیستی معنوی انجام شد. روش پژوهش، توصیفی از نوع همبستگی و تحلیل مسیر بود. جامعه آماری شامل کلیه دانشجویان دختر ساکن در خوابگاه دانشگاه الزهراء در سال تحصیلی 96-1395 بود که تعداد آن‌ها حدود 1100 نفر برآورد شد. روش نمونه‌گیری از نوع تصادفی و حجم نمونه 300 نفر با استفاده از جدول مورگان و کرجسی انتخاب شد. ابزار گردآوری داده‌ها شامل پرسشنامه نوموفوبیای یلدریم و کوریا، مقیاس احساس تنهایی اجتماعی و عاطفی بزرگ‌سالان دی‌توماسو و همکاران و بهزیستی معنوی دهشیری بود. از آزمون تحلیل مسیر به‌منظور تجزیه‌وتحلیل داده‌ها استفاده شد. نتایج حاصل از تحلیل داده‌ها نشان داد که بهزیستی معنوی نقش واسطه‌گری بین احساس تنهایی و نوموفوبیا دارد. همچنین، تغییرات واریانس نمرات نوموفوبیا با واسطه‌گری بهزیستی معنوی توسط متغیر احساس تنهایی در بین دانشجویان دختر قابل تبیین می-باشد. بنابراین برنامه‌ریزی جهت ارتقای بهزیستی معنوی دانشجویان می‌تواند نقش مهمی در کاهش نوموفوبیا به‌واسطه کاهش احساس تنهایی آنان داشته باشد.